Surah Al-Masad (Surah 111 NU NGENTAB-NGENTAB ) ngingetkeun ngeunaan kiamat anu hurung dina dinten akhir.
Kalayan asma-Na Allah, Nu Maha Murah, Nu Maha Asih.
1. Cilaka leungeun Abu Lahab duanana, kalawan saestuna cilaka.
Surah Al-Lahab/Al-Masad (NU NGENTAB-NGENTAB):1-5
2. Taya paédahna keur manéhna boh hartana boh saniskara nu diusahakeunana.
3. Manéhna baris abus kana seuneu naraka nu ngentab-ngentab.
4. Pon kitu deui pamajikanana, tukang mawa suluh (tukang nyundut-nyundut kagoréngan).
5. Anu dina beuheungna meulit tali tina injuk.
Surah Al-Lahab/Al-Masad ngingetkeun yén urang tiasa binasa. Malah jalma-jalma nu deukeut jeung urang, saperti pamajikan, nyanghareupan ancaman hukuman dina Poé Kiamat.
Janten naon anu ku urang tiasa dilaksanakeun pikeun nyiapkeun ujian ti Allah anu terang kana sagala rahasia anu hina?
Surah Al-Hadid (Surah 57 – Beusi) nyarioskeun ka urang yén Anjeunna parantos ngutus Tanda-tanda pikeun ngaluarkeun urang tina Poék dina rahasia anu hina kana Cahaya.
9. Nya Anjeunna anu nurunkeun ayat-ayat anu tétéla ka abdi-Na, lantaran Anjeunna seja ngaluarkeun maranéh ti nu paroék ka nu caang, jeung saestuna Allah téh mikahéman, mikaasih ka maranéh.
Surah Al-Hadid (Surah 57 – Beusi)
Tapi urang ngingetkeun yén jalma-jalma anu hirup dina Poék bakal milarian Cahaya anu guligah dina Poé éta.
13. Poéan munapikin jeung munapikat nyarita ka jalma-jalma anu ariman: “Daragoan kaula saréréa, sugan waé kaula saréréa bisa nébéng tina cahya arandika.” Dijawab: “Jung geura baralik deui ka tukang, jeung pék geura taréangan cahya.” Tuluy di antara maranéhna téh diayakeun bénténg anu aya pantoan anu sajeroeunana aya rahmatan ari saluareunana aya siksaan.
(Surah al-Hadid):13-14
14. Maranéhna (munapikin jeung munapikat) bakal tinggarero ka maranéhanana (mu’minin jeung mu’minat): “Naha lain kaula saréré téh kungsi babarengan jeung arandika?” Maranéhanana ngajawab: “Enya! Tapi arandika mah geus ngabinasakeun diri sorangan, jeung ngadago-dago (hancurna Islam) sarta mangmang, jeung arandika katipu ku angen-angen, nepi ka tumiba papastén Allah; jeung tukang tipu téh geus nipu arandika perkara Allah.
Kumaha lamun urang teu hirup sapertos kitu jadina urang bakal ngabogaan Cahaya dina Poé éta? Naha aya harepan pikeun urang?
Nabi Isa Al Masih a.s sumping pikeun ngabantosan urang dina dinten éta. Anjeunna nyarios sacara jelas yén Anjeunna mangrupikeun Cahaya pikeun urang dina poék anu hina anu diperyogikeun dina Poé Kiamat.
12.Isa sasauran deui ka urang Parisi, saur-Na, “Kaula teh caangna dunya. Anu anut ka Kaula moal nyorang anu poek, sabab ngabogaan caang kahirupan.”
Kitab Suci Injil Yahya 8:12-30
13.Ari ceuk urang Parisi, “Kaayaan Anjeun kitu henteu bisa dipercaya, sabab diterangkeunana ku Anjeun keneh.”
14.Waler Isa, “Najan Kaula keneh anu nerangkeunana, tapi sah benerna, sabab Kaula terang kana asal jeung pangbalikan sorangan. Aranjeun mah henteu terang Kaula asal ti mana jeung kudu mulang ka mana.
15.Aranjeun ngahukuman teh nurutkeun patokan manusa, ari Kaula mah moal ngahukum ka saha-saha.
16.Tapi upama Kaula kudu ngahukuman tangtu adil, sabab ngahukumanana henteu sorangan, tapi disarengan ku Rama, anu ngutus Kaula.
17.Dina Hukum Musa disebutkeun, yen katerangan ti dua saksi tangtu bener.
18.Kaula mere katerangan perkara diri Kaula, saksina Kaula pribadi jeung Rama Kaula, anu ngutus.”
19.”Mana Rama Anjeun?” ceuk maranehna. “Aranjeun teu terang ka Kaula, teu terang ka Rama Kaula,” waler Isa. “Lamun aranjeun terang ka Kaula, ka Rama Kaula oge tangtu terang.”
20.Isa ngalahir kitu teh waktu anjeunna ngawulang di Bait Allah, di kamar paranti neundeun peti-peti duit derma. Saurang ge teu aya anu wanieun nangkep ka Anjeunna, sabab tacan nepi kana waktuna.
21.Isa ngalahir deui, “Upama Kaula geus mulang, ku aranjeun bakal ditareangan, tapi moal kapanggih sabab aranjeun moal bisa ka tempat Kaula, bakal maraot ku dosa sorangan.”
22.Ceuk para gegeden Yahudi, “Carek-Na urang moal nepi ka tempat anu ku Manehna rek dijugjug. Na rek maehan maneh kitu eta teh?”
23.Pilahir Isa, “Aranjeun asal ti handap, ti ieu dunya. Ari Kaula mah asal ti luhur. Aranjeun asal ti dunya, Kaula mah lain ti ieu dunya.
24.Anu matak ceuk Kaula tadi aranjeun bakal maraot dina dosa. Tangtu aranjeun teh bakal maraot dina dosa, lamun teu palercaya yen ‘Kami teh Anu Jumeneng’.”
25.”Saha kitu Anjeun teh?” ceuk maranehna. Waler Isa, “Ongkoh geus dibejakeun ku Kaula ti mimiti keneh.
26.Loba piomongeun Kaula perkara aranjeun jeung perkara pihukumeun aranjeun teh. Tapi Mantenna, anu ngutus Kaula, maha saestu, sarta anu ku Kaula diomongkeun ka dunya teh nya eta anu ku Kaula kadenge ti Mantenna.”
27.Anu dimaksad ku Anjeunna nya eta Rama, Allah. Tapi ku maranehna teu kahartieun.
28.Saur Isa deui, “Aranjeun kakara bakal terang yen ‘Kaula teh Anu Jumeneng’, lamun Putra Manusa ku aranjeun geus dijungjung ka luhur. Lamun geus kitu, kakara aranjeun terang yen saucap-ucap Kaula estu numutkeun timbalan Rama, Kaula pribadi teu kawasa kana karep sorangan.
29.Ku sabab kitu Kaula salawasna disarengan bae ku Mantenna anu ngutus. Kaula ku Mantenna tara dikantun, sabab salawasna nyieun anu kamanah ku Mantenna.”
30.Loba anu palercaya kana sagala pilahir Isa harita.
Isa Al Masih a.s ngaku otoritas hébat salaku ‘Cahaya Dunya’, sarta nalika ditantang anjeunna nujul kana ‘Hukum’. Nya éta Kitab Taurat Nabi Musa a.s anu nganubuatkeun datangna sareng otoritasna. Ieu dituturkeun ku Kitab Suci Jabur sarta nabi-nabi saterusna anu ngaramalkeun sacara rinci datangna ku kituna urang bisa nyaho yen anjeunna boga otoritas nu diakui ku anjeunna. Naon eta ‘Putra Manusa‘ jeung naon nu dimaksud ku Isa Al Masih ku ‘nalika Anjeun ngangkat Putra Manusa’? Naon hartina boga ‘cahaya Kahirupan’? Urang tingali ieu di dieu. Laksanakeun dinten ayeuna, sabab dina Poe Kiamat bakal telat pikeun ngamimitian ningali, sakumaha anu diémutan ku al-Hadid.
15. Ku kituna dina poé ieu panebus ti arandika téh henteu ditarima pon kitu deui henteu ditarima ti nu kalupur; pangbalikan arandika téh naraka, éta téh tempat anu pangpantesna pikeun arandika, jeung kacida goréngna pangjugjugan téh.”
(Al-Hadid):15
Ku kituna Nabi Isa Al Masih mungkas pangajaranana dina kasempetan ieu.
31.Isa ngalahir ka anu geus palercaya, saur-Na, “Lamun maraneh nurut kana piwuruk Kami, bener maraneh teh murid-murid Kami,
32.sarta bakal nyaraho ka Anu saestu, sarta ku Anu saestu maraneh bakal dibebaskeun.”
33.Walon jalma-jalma, “Kaula kabeh turunan Ibrahim, tacan nepi ka ngawula ka saha-saha. Naon maksudna kecap, ‘maraneh bakal dibebaskeun’?”
34.Waler Isa, “Kieu saenyana: Sing saha anu migawe dosa, ngawula kana dosa.
35.Jalma kumawula lain anggota kulawarga anu tetep; anggota kulawarga anu tetep mah anak anu boga imah.
36.Lamun maraneh geus dibebaskeun ku Putra, enya-enya maraneh bebas.
37.Kami nyaho maraneh anak-anak Ibrahim. Tapi maraneh rek maehan ka Kami, lantaran arembung narima piwuruk Kami.
38.Kami ngomongkeun perkara anu geus ditembongkeun ku Rama Kami, ari maraneh mah ngalakonan nu diajarkeun ku bapa maraneh.”
39.”Rama kaula mah Ibrahim,” walon jalma-jalma. Waler Isa, “Lamun enya maraneh putra-putra Ibrahim, tangtu nulad kana lampah anjeunna.
40.Tapi maraneh mah anggur rek maehan ka Kami, dumeh Kami ngomongkeun hal anu saenyana, anu ku Kami kadenge ti pangersa Allah. Padahal Ibrahim mah henteu cara maraneh.
41.Anu diturut ku maraneh mah kalakuan bapa maraneh.” “Rama kaula taya deui lian ti Allah. Kaula kabeh putra-Na ku manten,” walon jalma-jalma.
42.Pilahir Isa, “Lamun enya Rama maraneh teh Allah, tangtu nyaraah ka Kami, sabab Kami asal ti Allah. Tah ieu Kami, datang teh lantaran diutus ku Mantenna, lain datang karep sorangan.
43.Ku naon nu matak maraneh teu ngarti ka anu dicaturkeun ku Kami? Sababna lantaran maraneh teu tahan ngadenge piwuruk Kami.
44.Saenyana maraneh teh anak Iblis, anu ditarurut oge kahayang Iblis, bapa maraneh. Ti mimiti keneh oge Iblis geus jadi tukang maehan, tara mihak ka nu bener, lantaran teu kaancikan ku sipat bener. Ana Iblis bohong, memang geus bakatna tukang bohong, bapana sagala bohong.
45.Tapi Kami mah ngomongkeun anu saenyana, sarta nya eta sababna pangna maraneh teu percaya ka Kami.
46.Cik ti maraneh, saha anu bisa ngabuktikeun yen Kami boga dosa? Anu diomongkeun ku Kami kabeh saestuna, ku naon teu dipercaya?
47.Ari maraneh asal ti Allah mah tangtu nurut kana sagala timbalana-Na. Lain ti Allah maraneh mah! Eta sababna pangna maraneh arembung percaya oge.”
48.Walon jalma-jalma, “Lain bener sakumaha ceuk kaula yen, Anjeun teh urang Samaria, jeung kaasupan setan?”
49.”Kami henteu kaasupan setan,” waler Isa. “Kami hormat ka Rama, ku maraneh dihina.
50.Kami henteu nyiar kahormatan sorangan. Aya Hiji anu ngusahakeun kahormatan Kami jeung bakal ngabela.
51.Sing saha anu nurut kana piwuruk Kami, salalawasna moal paeh. Sing percaya!”
52.Walon jalma-jalma, “Nyaho ayeuna mah, tetela Anjeun teh kaasupan setan! Make nyebutkeun, ‘Anu nurut kana piwuruk Kami salalawasna moal paeh’, geuning Ibrahim pupus, nabi-nabi parupus.
53.Rama kaula, Ibrahim pupus, nabi-nabi pon kitu deui, parupus. Rek ngaku leuwih punjul ti batan Ibrahim Anjeun teh? Cik, saha kitu ari Anjeun pangrasa teh?”
54.Waler Isa, “Lamun Kami ngagungkeun diri sorangan memang taya hartina. Tapi anu ngagungkeun Kami teh Rama Kami, anu ceuk maraneh Allah maraneh.
55.Maraneh teu nyaraho ka Mantenna, ari Kami mah nyaho. Nu matak lamun Kami nyebut teu nyaho ka Mantenna, eta kakara bohong, cara maraneh. Tapi Kami teh nyaho jeung nurut kana timbalana-Na.
56.Bapa maraneh, Ibrahim, basa uningaeun yen bakal ningali poean Kami datang ka dunya, manahna geus suka. Ayeuna, sanggeus hal eta kajadian, manahna kacida sukaeunana.”
57.Ceuk urang Yahudi, “Na Anjeun geus nenjo Ibrahim? Umur Anjeun can aya lima puluh taun!”
58.Waler Isa, “Saenyana, memeh Ibrahim dijurukeun, Kami geus jumeneng.”
59.Tungtungna top bae maranehna marulung batu rek maledogan ka Anjeunna, tapi Anjeunna ngereles kaluar ti Bait Allah.